Hayat yolumuzda son düzlük saydigimiz emeklilik algisi 21. yüzyilla birlikte degisiyor. Tipta yasanan gelismeler, yasam konforu ve hijyenin artmasiyla, her yeni yil ortalama yasam süremiz bir ay daha uzuyor. Yaslilik daha gec basliyor, daha uzun sürüyor. Böylece orta yasla yaslilik arasinda yeni bir kusak cikiyor ortaya Sosyal hayatin icinde, ama emekli oldugu icin bos vakti olan, spor yapan, seyahat eden, sanatla ilgilenen genc yaslilar Elbette, bu yeni kusagin hayati da sorunsuz degil Mesleki hayattan kopmanin getirdigi sosyal kimlik ve imaj kaybi bir endise yaratiyor. Bu da eslerle, coluk cocukla, torunlarla, kisacasi bütün bir cevreyle iliskileri etkiliyor. Bazilari bu süreci fiziksel semptomlarla, ciddi bir depresyonla geciriyor. Bazilari ise cocuklarin, torunlarin, kendi anne-babasinin derdine düsüyor. Ve emeklilik beklendigi gibi süknet icinde gecmiyor. Philippe Hofman bu kusagin emeklilik, cinsel hayat, torun sahibi olmak, kendi yasli ebeveynlerinin son dönemlerine eslik etmek, yaslanma kaygisi, depresyon, ölüm korkusu, yasliligin getirdigi hastaliklar, bunama gibi bütün psikolojik sorunlarina egiliyor ve hayatlarinin bu dönemecine girenlerin islerini kolaylastirmak icin gercek bir psikolojik rehber sunuyor.