Mermiler vinlayarak kil payi farkla yanindan, üzerinden geciyordu. Arkasinda camlar sangirdiyor, ahsap binalar parcalanip birbirinden ayriliyor, evin birinde bir kadin haykiriyor, cevresinde siva topaklari ile kalas parcalari ucusuyordu... Yattigi yerde kaldi, bir an icin bütün yasantisi döndü dolasti gözlerinin önünde. Sözü edilemeyecek tekdüze acilar ve asagilamalarla dolu bir kaleydoskop. Bir mermi gelip bir samanligin catisindaki kalasa carpti, büyük ahsap bina saman balyalariyla birlikte Greckin üzerine yikildigi sirada o hala agliyordu. Heinrich Böll, Ademoglu Nerdeydin adli kitabinda, bizi insanoglunun karsilasabilecegi en büyük aciyla, savas acisiyla yüz yüze birakiyor. Savasin acimasizligi altinda ezilen, yitip giden genc insanlar, kücücük umut kirintilarina tutunanlar, onca olumsuzlugun icinde yeseren kücük sevdalar ve ölüm, hep ölüm.