Bir demiryolu iscisinin oglu olan Pablo Neruda, 20. yüzyili büyük yasamis sairlerden. Siir, diplomatlik ve toplumsal savasim, onun yasaminin üc büyük ugrasi. Hem sürgünler yasamis, hem de ülkesi Silinin Paris büyükelciligine kadar yükselmis bir ozan. Yirmi Ask Siiri, Umutsuz Bir Sarki, Yeryüzünde Konaklama, Yürekteki Ispanya, Evrensel Sarki ve Macchu Picchu Doruklari gibi yapitlariyla 1971 Nobel Edebiyat Ödülüne deger görülen Neruda, cagimizin en saygin ozanlarindan biri. 1958de yayinlanan Kuruntular Kitabi ise, bir anlamda, Nerudanin güz döneminin basyapiti. Sairin melankolik-ironik ruh yapisinin aynasi; siirle düsünmenin olaganüstü bir örnegi. Onca sürgünün, onca yurt özleminin ardindan ülkesine dönen Nerudanin, yurdunu, yurdunun denizini, topragini, halkini yeniden kesfedisinin lirik bir öyküsü. Kuruntular Kitabi, Nerudanin belki de en kisisel yapiti.